Ik weet niet beter dat ik vroeger altijd verlegen was en nooit het meisje was dat op de voorgrond wilde zijn. Ik heb heel veel moeite moeten doen om van mijn verlegenheid af te komen. Zo had ik assertieviteits trainingen, ging ik express op toneel les bij het SKVR en ging ik er een jaartje tussen uit om aan mezelf te werken bij een schooltraject. Het laatste heeft mij het meest geholpen. Ik moest tig keer voor de klas staan en presenteren, ik mocht wel mijn eigen onderwerpen kiezen wat ik super tof vond. Mijn verlegenheid heeft zo'n 16 a 18 jaar geduurd. Tenminste toen was ik echt van het ergste gedeelte af. Ik had vroeger ook een zeer slecht beeld van mezelf. Ik vond mezelf stom en lelijk. Natuurlijk, belachelijk. Sinds kort denk ik dat ik een beetje introvert ben. Ik kan mezelf heel goed vermaken en verder heeft mijn verlegenheid ook nooit echt een goede reden gehad dus denk ik eigenlijk dat het een het een beetje bij mezelf hoort. "Ik ben geen showgirl" zeg ik